Rozdział 9

*oczami Belli*

Gdy Lou opuścił dom poczułam się jak ostatnia frajerka. Najgorsza była świadomość, ze ja na prawde nic nie zrobiłam.
- Zadowolony!?! - krzyknęłam wściekła jak i zrozpaczona do Zayn'a
- Tak! I to bardzo! Może Lou troche pocierpi, ale lepiej teraz niż kiedyś!! Nie zasługujesz na niego!
- Spier*alaj! Zayn nienawidze cie!!! Ja nie zdradziłam Louis'a!
- Tak!? A co to za SMSy!?
- To Mika pisała ze swoim chłopakiem!!
- A niby dlaczego nie od siebie z telefonu!!!
- Ej prze... - Liam próbował nas uspokoić.
Staliśmy ze sobą twarzą w twarz, patrząc z nienawiścią w oczy.
- Nie musze ci sie tłumaczyć Zayn!!
- Ty nikomu nie musisz sie tłumaczyć!! Wynoś sie stąd!
- ZAYN USPOKUJ SIE! - tym razem odezwał sie Harry - Bella możesz u nas zostać, a ty Zayn... jak ci coś przeszkadza to idź stąd... - powiedział Harry
- Świetnie! - mruknął z ironią Zayn - Jeszcze rozwal zespół! - krzyknął, a po chwili usłyszeliśmy trzask drzwi.
Wyminęłam chłopaków i ruszyłam do czyjegoś pokoju. Usiadłam na parapecie okna i pozwoliłam łzom powoli płynąć po moich policzkach.
Czułam się okropnie. Wiem że przeze mnie cierpiał. Bardzo cierpiał. A ja nic nie zrobiłam. Tak bardzo go... kochałam? Nie wiem... Ale w każdym bądź razie, był dla mnie ważny. Nie mogłam się z tym pogodzić. Nienawidziłam Zayn'a za to jaki jest. Miałam ochotę coś mu zrobić. Ból, zawód, zrozpaczenie...
Moje dłonie powoli zamykały się w pięści by po chwili uderzyć w twardy parapet, a ja zaczynałam żałować ze tu w ogóle przyjechałam.
- Bella.. - drzwi do pokoju otworzyły sie i staną w nich Liam. - Co tak na...
- Liam to nie tak! - wybuchnęłam głośnym płaczem i oparłam głowę na kolanach.
I zaczęłam opowiadać całą historię Liam'owi. Zajęło to bardzo długo ze względu na to że co chwila mówiłam niewyraźnie (czyt. bo płakałam) więc trzeba było powtarzać.
- Już cii... - uspokajał mnie Liam - Louis niedługo wróci, wszystko mu opowiesz i będzie dobrze... a teraz się połóż. Zmęczona jesteś...
Ale Louis nie wrócił...
Jest około 12.30 a mojego Tommo jeszcze nie ma w domu. Chociaż nie wiem czy mogę go nazwać "swoim Tommo". Weszłam właśnie do kuchni, gdzie znajdowała się reszta bandu robiąca sobie śniadanie.
- Hejka! Wreszcie Jesteś Lou! - krzyknął Zayn i odwrócił się do mnie - A to ty... - mruknął i dostał w brzuch łokciem Liam'a. - Cześć! - poprawił sie szybko.
- I jak się czujesz? - spytał Liam - Lou zaraz będzie. Nie przejmuj się...
- Taaa... na pewno.
Zjadłam szybko śniadanie, ubrałam się i wyszłam z domu. Szłam powoli ulicami Londynu. Nagle poczułam wibracje w kieszeni.  Szybko wyciągnęłam telefon i odebrałam połączenie.

*oczami Louis'a*

Spaceruje powoli ulicami parku. Jest już dość widno, a nawet bardzo. Spojrzałem na telefon. 13.05. Poczułem że jestem bardzo głodny, ale nie wziąłem ze sobą pieniędzy. Licząc na cholerne szczęście, ze spotkam zaraz kogoś znajomego usiadłem na ławce w parku.
Nagle zobaczyłem dziewczyne której zaufałem, zakochałem się w niej i która mnie tak zraniła. Rozmawiała przez telefon. Pewnie z tym swoim Erykiem. Poczułem ukłucie w sercu i chciałem już odejść gdy nasze spojrzenia się spotkały i dziewczyna rozłączyła - przynajmniej tak mi się wydawało - połączenie i biegła w moją stronę...

_________________________________
Jak myślicie Lou i Bella sie pogodzą? Co będzie z Miką?
Dziękuję za wszystkie komentarze i pytania do bohaterów.
2kom = next :))Zachęcam do zadawania pytań bohaterom :p
Tak... na razie jest nudno. Mam zamiar zrobić długie opowiadanie, ale nie wiem czy wyjdzie. W każdym bądź razie, po woli zbliżamy się do wątku głównego. Ale to powoli...
Kocham Was Julka xx